Het officiele gedeelte in Medellin zit er voor een groot deel op. Het is nu voornamelijk wachten....We hebben via onze advocate een rechtbank toegewezen gekregen. De rechtbank moet officieel de kinderen aan ons toewijzen door middel van een document wat door ons getekend moet worden. Wanneer de rechter onze papieren in behandeling neemt, weten we niet. Daarop heeft niemand invloed.
Zodra de papieren in behandeling genomen worden, MOET de rechter binnen 10 werkdagen een sentencia afgeven. Dit kan 1 werkdag zijn maar ook 10.
Vooralsnog maken we ons geen zorgen om de procedure. We hebben het prima naar ons zin en vullen de dagen met uitstapjes, het zwembad en inkopen. Met name kleding voor de kinderen.
Kortom, wanneer we naar Bogota vertrekken weten we nog niet!
zaterdag 30 januari 2010
vrijdag 29 januari 2010
El Penol
Een dagje in het zwembad. Dan gaat er altijd wel een pakje sap met crackers in. Juan Pablo naast Jennifer. Esteban achteraan.
donderdag 28 januari 2010
Het zwembad!
Vandaag een hele warme dag in Medellin, warmer dan anders. Martin en Laura hebben zich ingesmeerd met sunblock, 50. Onze kinderen hebben dat niet nodig! Vanochtend met de taxi vertrokken naar een redelijk groot zwembad hier in de buurt. De kinderen vinden het heerlijk om in het water te zijn. Begrijpelijk. We zijn er achter gekomen, dat hun pleegmoeder de kinderen voornamelijk binnen heeft laten spelen. Dit omdat de buurt te onveilig en kindonvriendelijk is.
Gisteren zijn we langs de wijk Bello gereden. Hier hebben de kinderen in hun pleeggezin gewoond. Ik ben geschrokken van de puinhoop. Overal afval en armoedige huizen. NB dit is niet eens een sloppenwijk maar gewoon een wat mindere wijk van Medellin.
Goed, het zwembad dus. Een grote glijbaan en een bad waarin Jennifer kan staan. Dit geeft pappa en mamma iets meer rust. Zowel Jennifer en Juan Pablo roetsen met veel gegil van de glijbaan af. JP kan natuurlijk nog niet zwemmen, hij kon ook niet in het water staan. En toch in het water plonsen. Het is geweldig om te zien hoe ze kunnen genieten. Esteban durft nog niet zo goed in het water. Hij is er wel even in geweest, samen met pappa. In de auto terug naar het hotel vielen beide jongens in slaap......
Alhoewel Jennifer niet zo uitbundig lacht en zeker niet op foto's, zien we dat ze enorm geniet van alle aandacht! Het is een ingetogen meisje en dat voor een Colombiaanse. Heel bijzonder. Als Jennifer het naar haar zin heeft, trekt ze wat met haar mond en gaan haar mooie ogen glimmen!
Gisteren zijn we langs de wijk Bello gereden. Hier hebben de kinderen in hun pleeggezin gewoond. Ik ben geschrokken van de puinhoop. Overal afval en armoedige huizen. NB dit is niet eens een sloppenwijk maar gewoon een wat mindere wijk van Medellin.
Goed, het zwembad dus. Een grote glijbaan en een bad waarin Jennifer kan staan. Dit geeft pappa en mamma iets meer rust. Zowel Jennifer en Juan Pablo roetsen met veel gegil van de glijbaan af. JP kan natuurlijk nog niet zwemmen, hij kon ook niet in het water staan. En toch in het water plonsen. Het is geweldig om te zien hoe ze kunnen genieten. Esteban durft nog niet zo goed in het water. Hij is er wel even in geweest, samen met pappa. In de auto terug naar het hotel vielen beide jongens in slaap......
Alhoewel Jennifer niet zo uitbundig lacht en zeker niet op foto's, zien we dat ze enorm geniet van alle aandacht! Het is een ingetogen meisje en dat voor een Colombiaanse. Heel bijzonder. Als Jennifer het naar haar zin heeft, trekt ze wat met haar mond en gaan haar mooie ogen glimmen!
dinsdag 26 januari 2010
Weer een stapje verder...
Inderdaad, vandaag zijn we alweer een stapje verder gekomen in het gehele adoptieproces! Voor de laatste keer vandaag bij het ICBF geweest. Dit is het ministerie van gezin in Colombia en we hebben officieel ja gezegd tegen onze kinderen! Slechts een formaliteit, maar het brengt ons weer iets dichterbij. Nu kunnen alle papieren van de kinderen en van ons verzameld worden en morgen krijgen we te horen welke rechtbank we krijgen toegewezen. De ene rechtbank handelt wat sneller dan de andere maar wij of onze tolk of onze advocate hebben absoluut geen invloed op de keuze van de rechtbank.
Vandaag is er in ons hotel een ander Nederlands stel aangekomen. Ze hebben al een dochter van 6,5 jaar oud. Sarina is dus bijna even oud als Jennifer! Jennifer en Sarina zijn na een halve dag al dikke vriendinnen. Goed voor de taal! Jennifer leert Sarina Spaans en andersom leert Sarina Jennifer Nederlands. Jennifer is vandaag alleen in het zwembad geweest. En dat terwijl ze helemaal niet kan zwemmen. Knap hoor. Met allemaal bandjes om weet ze goed het hoofd boven water te houden.
Vanmorgen zijn we ook nog in een park geweest waar de jongens lekker konder rennen en gillen. Het park lag naast het vliegveld. Zeer interessant al die vliegtuigen. Het kon niet op, er landden ook nog twee helicopters! Juan Pablo en Esteban spelen graag met auto's, in de auto zitten vinden ze ook een hele belevenis. Iedere auto (en dat zijn er heel wat in Medellin) wordt aangewezen, een vrachtauto die voorbij komt is helemaal een feest.
Ik wil iedereen bedanken voor de lieve mailtjes en reacties die we gekregen hebben naar aanleiding van de eerste foto's op de blog. Ik hoop dat jullie begrijpen dat we geen tijd hebben om iedereen persoonlijk een reactie en bedankje te geven. De berichten die we sturen zijn wellicht wat fragmetarisch. Laura schrijft en Martin plaatst foto's. Vandaar. Dit was het voor nu, Martin probeert vanavond weer een aantal foto's te publiceren.
Vandaag is er in ons hotel een ander Nederlands stel aangekomen. Ze hebben al een dochter van 6,5 jaar oud. Sarina is dus bijna even oud als Jennifer! Jennifer en Sarina zijn na een halve dag al dikke vriendinnen. Goed voor de taal! Jennifer leert Sarina Spaans en andersom leert Sarina Jennifer Nederlands. Jennifer is vandaag alleen in het zwembad geweest. En dat terwijl ze helemaal niet kan zwemmen. Knap hoor. Met allemaal bandjes om weet ze goed het hoofd boven water te houden.
Vanmorgen zijn we ook nog in een park geweest waar de jongens lekker konder rennen en gillen. Het park lag naast het vliegveld. Zeer interessant al die vliegtuigen. Het kon niet op, er landden ook nog twee helicopters! Juan Pablo en Esteban spelen graag met auto's, in de auto zitten vinden ze ook een hele belevenis. Iedere auto (en dat zijn er heel wat in Medellin) wordt aangewezen, een vrachtauto die voorbij komt is helemaal een feest.
Ik wil iedereen bedanken voor de lieve mailtjes en reacties die we gekregen hebben naar aanleiding van de eerste foto's op de blog. Ik hoop dat jullie begrijpen dat we geen tijd hebben om iedereen persoonlijk een reactie en bedankje te geven. De berichten die we sturen zijn wellicht wat fragmetarisch. Laura schrijft en Martin plaatst foto's. Vandaar. Dit was het voor nu, Martin probeert vanavond weer een aantal foto's te publiceren.
zondag 24 januari 2010
zaterdag 23 januari 2010
Medellin
We zijn pappa en mamma geworden van drie hele mooie kinderen! Hoera!
Jennifer is een heel lief meisje, dat goed voor haar broertjes zorgt maar ook voor haar nieuwe pappa en mamma. Het is bewonderenswaardig hoe gemakkelijk ze alles opneemt. Dit betekent niet dat ze het makkelijk heeft. Ze begrijpt maar niet waarom wij als twee grote mensen haar Spaans maar niet verstaan. Jullie zijn toch volwassenen? Dan zucht ze wat en gaat weer wat anders doen. Tekenen bijvoorbeeld. Ik heb Jennifer nog nooit zien huilen, ze doet het fantastisch!
Juan Pablo is lekker ondeugend. Als je niet uitkijkt staat hij met zijn schoenen en spijkerbroek aan in het zwembad en lacht er dan heel charmant bij. Hij speelt heel graag met auto's net als zijn broer trouwens. Gea, de auto,s van jou zijn een uitkomst! Zelfs als de jongens naar de wc moeten, gaat het autootje mee.
Esteban bladdert het liefst in het Spaanse woordenboek en leest dan zogenaamd alle cijfers bovenaan de bladzijde op.
Ook de rugzakjes van Annemiek zijn een succes. Meestal als we weggaan willen ze de rugzakjes om. Jennifer doet haar rugzakje om als ze naar beneden in het hotel gaat. Ze doet er al haar tekenspulletjes in en gaat dan lekker rustig zitten tekenen. Met name Esteban leest graag in de gele ballon. El balon amarillo! Hij kan op iedere bladzijde al de gele ballon aanwijzen.
We worden hier in Medellin heel goed opgevangen. Zowel door onze gids, advocaat als de mensen van ons (prive)hotel. Dat geeft een fijn gevoel. Ze laten ons absoluut niet alleen de straat op gaan. We mogen zelf ook geen taxi bellen, dat doen zij voor ons.
Er wordt voor ons drie keer per dag gekookt, heerlijk is het eten. Meestal rijst met salade en een stukje vlees of vis. Hoe ze het doen weet ik niet, maar iedere maaltijd is hier weer anders. Gelukkig is het niet nodig om zelf te koken. De kinderen zijn ook gewend aan dit eten en eten hun buik vol. Het zijn geen moeilijke eters, ze lusten bijna alles en vooral veel.
Helaas kan ik nog geen foto's op de blog plaatsen, maar dat komt nog wel!
Jennifer is een heel lief meisje, dat goed voor haar broertjes zorgt maar ook voor haar nieuwe pappa en mamma. Het is bewonderenswaardig hoe gemakkelijk ze alles opneemt. Dit betekent niet dat ze het makkelijk heeft. Ze begrijpt maar niet waarom wij als twee grote mensen haar Spaans maar niet verstaan. Jullie zijn toch volwassenen? Dan zucht ze wat en gaat weer wat anders doen. Tekenen bijvoorbeeld. Ik heb Jennifer nog nooit zien huilen, ze doet het fantastisch!
Juan Pablo is lekker ondeugend. Als je niet uitkijkt staat hij met zijn schoenen en spijkerbroek aan in het zwembad en lacht er dan heel charmant bij. Hij speelt heel graag met auto's net als zijn broer trouwens. Gea, de auto,s van jou zijn een uitkomst! Zelfs als de jongens naar de wc moeten, gaat het autootje mee.
Esteban bladdert het liefst in het Spaanse woordenboek en leest dan zogenaamd alle cijfers bovenaan de bladzijde op.
Ook de rugzakjes van Annemiek zijn een succes. Meestal als we weggaan willen ze de rugzakjes om. Jennifer doet haar rugzakje om als ze naar beneden in het hotel gaat. Ze doet er al haar tekenspulletjes in en gaat dan lekker rustig zitten tekenen. Met name Esteban leest graag in de gele ballon. El balon amarillo! Hij kan op iedere bladzijde al de gele ballon aanwijzen.
We worden hier in Medellin heel goed opgevangen. Zowel door onze gids, advocaat als de mensen van ons (prive)hotel. Dat geeft een fijn gevoel. Ze laten ons absoluut niet alleen de straat op gaan. We mogen zelf ook geen taxi bellen, dat doen zij voor ons.
Er wordt voor ons drie keer per dag gekookt, heerlijk is het eten. Meestal rijst met salade en een stukje vlees of vis. Hoe ze het doen weet ik niet, maar iedere maaltijd is hier weer anders. Gelukkig is het niet nodig om zelf te koken. De kinderen zijn ook gewend aan dit eten en eten hun buik vol. Het zijn geen moeilijke eters, ze lusten bijna alles en vooral veel.
Helaas kan ik nog geen foto's op de blog plaatsen, maar dat komt nog wel!
dinsdag 12 januari 2010
Visados
Hoera! De felbegeerde visa voor Colombia zijn binnen! Omdat we in Medellin een rechtbankprocedure ingaan, is een visum voor ons verplicht. Zonder visum kunnen we daar niets beginnen. Het was een heel gedoe om op het consulaat in Amsterdam uberhaupt een afspraak te kunnen maken. En het was zeker geen fiesta om op het consulaat te worden ontvangen. Maar het is ons gelukt!
Abonneren op:
Posts (Atom)