Grapje van Jennifer

Thuis

Na een lange reis zijn we weer thuis! Iedereen is blij om weer thuis te zijn. Hier hebben de kinderen de ruimte om te spelen en kunnen we werken aan rust, reinheid en regelmaat. Jennifer is heel erg blij met haar nieuwe kamer en eigen spulletjes. Juan Pablo en Esteban zijn erg vrolijk en eten na twee dagen al bruine boterhammen met kaas. Een paar foto's van de eerste dagen in Nederland:

Juan Pablo is heel erg verdrietig omdat zijn autootje stuk is. Ontroostbaar. Gelukkig heeft pappa Martin de auto kunnen repareren. Nu is hij weer blij.

Jennifers eerste pogingen op een fiets!

Heerlijk die sneeuw. Ze trotseren er graag de kou voor.

Brrr.... 's ochtends snel bij pappa in bed en weer onder de dekens.

Restjes Bogota

Straatbeeld van winkeltjes in downtown Bogota.

Beide broers in een boze bui op Montserrat. Links Juan Pablo, rechts Esteban. Zoals alle Colombiaanse kinderen kunnen ook deze jongens flink boos zijn. Zeker als je allebei drie jaar bent. Letop: ook bij een graad of 25 is het heel belangrijk dat het vest aan blijft.

Een bezoekje aan de zoutmijnen van Bogota. Even proeven......ja, alles is zout. Rico!

Pappa Martin met zijn dochter Jennifer op het centrale plein in Bogota.

Eters

Het blijft leuk, foto's van deze geweldige eters. Boven Esteban met een toetje van ijs en warme appeltaart. Onder Juan Pablo.

Grote kinders

Onze kinderen zijn, zeker voor Colombiaanse kinderen, lang en groot. In Nederland zal hun lengte niet opvallen, hier wel. Jennifer is ongeveer 1.20. Juan Pablo is ongeveer 10 cm langer dan zijn broer Esteban.

Een nieuwe jas

Deze meid van bijna 8 jaar heeft in haar korte leven niets anders gedragen dan T shirts met korte mouwen. Maar nu.... een warme winterjas voor in Nederland!Het is een groot feest. Die jas ging ook niet meer uit, ook al is het 25 graden in Bogota en hangt het prijskaartje er nog aan.

Pappa Martin

Jennifer bij aankomst op het vliegveld van Bogota. Jennifer helpt graag mee en heeft de hele reis voor deze koffer gezorgd. Ook bij het verlaten van het hotel heeft ze de hele kamer gecontroleerd. Alle laatjes werden geopend om te kijken of er nog iets meegenomen moest worden. Mamma heeft haar eigen rugzakje gedragen gedurende de reis naar Bogota.

Pappa Martin mag zelf ook graag spelen. Hier in een park, op loopafstand van het hotel in Bogota.

Een paspoort!

Gisterochtend met Mauricio op stap geweest om het nodige te regelen. De kinderen hebben alle drie een eigen Colombiaans paspoort gekregen! Op de foto het paspoort van Jennifer met haar beide achternamen. Ze is nog steeds trots op haar nieuwe achternaam. Ze mocht zelf haar handtekening in haar paspoort zetten.
Ook al bij het Nederlandse consulaat geweest. Waarschijnlijk kunnen we vrijdag de Nederlandse paspoorten van de kinderen op gaan halen. Alles gaat dus weer voorspoedig en snel tot nu toe. De kinderen hebben dus een dubbele nationaliteit: Nederlands en Colombiaans.

Bogota

Na een lange en vermoeiende reis zijn we uiteindelijk aangekomen in Bogota. Het is ruim drie kwartier vliegen vanuit Medellin naar Bogota, maar we hebben er meer dan een halve dag over gedaan.
Helaas was er een foutje geslopen in het boeken van de tickets. De tickets van de kinderen stonden op een ander tijdstip vermeld dan de onze. Dit gaf in Medellin de nodige problemen. We hebben 4 uur op het vliegveld door moeten brengen. Met drie kinderen en verse ouders is dit beslist niet leuk!
De kinderen hebben het heel goed gedaan. Voor hun maar ook voor ons was alles heel erg verwarrend. We hadden geen Spaanstalige gids mee naar het vliegveld en geen mens die daar Engels spreekt. Iedere keer werd ons beloofd dat het nog een minuutje zou duren.
In ieder geval, we zijn in Bogota! Het hotel is hier mooi, luxe vergeleken bij Medellin. Het weer is wat warmer dan gewoonlijk in Bogota. Een graad of 20, 25. De mensen zijn zoals overal in Colombia erg vriendelijk en aardig.

Punto Clave

Punto Clave is een van de vele luxe winkelcentra in Medellin. Alles is overdekt en brandschoon. Je kunt er alles kopen, evenveel misschien wel meer dan in Assen. Op de vierde verdieping bevindt zich een soort kleine kinderboerderij. Daar kun je een bakje wortels en een flesje drinken kopen en de beestjes eten geven. Martin is bespuugt door deze lama!

De Keijzer Straatsma

Vandaag was een hectische dag. Vanochtend vroeg al werden we gebeld om toch vooral het hotel niet te verlaten. Dit in verband met een eventuele uitspraak van de rechtbank! En die kwam in de loop van de middag. Met z'n vijven zijn we naar de rechtbank gegaan en hebben daar een document ondertekend waarin bevestigd wordt, dat Jennifer, Juan Pablo en Esteban onze kinderen zijn.
Het ging allemaal heel snel en het was verwarrend. In de rechtbank hebben we geen rechter gezien. Alleen een handtekening gezet. In Colombia krijgen de kinderen de achternaam van eerst de vader en vervolgens de achternaam van de moeder. Twee achternamen is hier heel erg belangrijk, dat hoor erbij. Dus, vanaf nu: Jennifer de Keijzer Straatsma, Juan Pablo de Keijzer Straatsma en Esteban de Keijzer Straatsma. Jennifer is erg trots op haar nieuwe achternaam. De jongens zijn nog wat te klein om een klein beetje van deze procedure te begrijpen.
Ook het geboorteregister hier in Medellin wordt aangepast. De achternamen van onze kinderen worden gewijzigd. Straks, in Bogota, krijgen de kinderen naast een Colombiaans paspoort met twee achternamen, een Nederlands paspoort. Daarin staat hun Nederlandse achternaam: de Keijzer.
Al met al betekent dit, dat de procedure in Medellin voorbij is! Dit alles is veel sneller dan wij hadden gedacht. In principe kunnen we nu afreizen naar Bogota. Dit doen we nog niet omdat we de vlucht naar Bogota nog moeten wijzigen. In ieder geval hebben we besloten om pas na het weekend naar Bogota af te reizen. Medellin schijnt heel wat leuker te zijn dan Bogota, vandaar. We gaan nog even genieten van het buitenhuis van Mauricio dit weekend.
In Bogota hebben we nog 5 werkdagen nodig om alle papieren in orde te brengen. Daarna kunnen we de terugvlucht gaan regelen. Het schijnt wat lastig te zijn om plaats in het vliegtuig te krijgen, zeker voor 5 personen. Dus wanneer we naar huis kunnen weten we nog niet (Andre, we laten zsm iets weten). We zijn wel bezig met het (voorlopig) afscheid nemen van Medellin, de geboortestad van Jennifer, Juan Pablo en Esteban.

Santa Fe

Een deel van het verkeer even buiten Medellin.

Op de terugweg in de auto na een vermoeiende dag.

In het zwembad bij Raoul.

Mauricio en Martin voor de houten brug. Met een cerveza!

Jennifer en Esteban op de houten brug van Santa Fe.

Nieuws over het verloop van het proces

Vandaag hebben we weer een fantastische dag achter de rug. De hele dag op stap geweest met Mauricio, onze hoteleigenaar. Hij heeft ons naar Santa Fe de Antioquia gebracht, op ongeveer anderhalf uur rijden van Medellin. Antioquia is de provincie waarin Medellin ligt, Santa Fe is de oudere hoofdstad.
Een prachtig plaatsje met een mooi plein met huisjes en winkeltjes. Helaas was het er erg warm, tegen de 40 graden. Te warm om lang rond te slenteren! Lekkere lunch genoten en daarna rapido naar de finca van Mauricio's broer. Een prachtig gelegen huis, midden in de natuur in de bergen langs de rivier. Wat een rust na zo'n drukke stad als Medellin. Lekker zwembad ook! De kinderen hebben ook genoten.

Bij thuiskomst wachtte Nora, onze advocate ons op met goed nieuws: de rechtbank heeft onze papieren in behandeling genomen. Dit betekent, dat tussen nu en 10 werkdagen de rechtbankprocedure rond moet zijn! Kortom, het einde van onze tijd hier in Medellin komt in zicht. Als alles rond is, vertrekken we naar Bogota. Daar hebben we ook nog ongeveer een week nodig. Alles verloopt tot nu toe op rolletjes!